Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μέρος 31


Ολίγας ώρας μετά την μάχην ταύτην έφθασαν εις το στρατόπεδον
και τα εις Μέγαρα διατρίβοντα Σουλιώτικα σώματα, τα οποία
ετοποθέτησεν ο αρχηγός εις έν από τα κατ' εκείνην την ημέραν
κυριευθέντα εχθρικά οχυρώματα. Οι αρχηγοί των σωμάτων τούτως,
και προ πάντων ο Κώστας Μπότζαρης, επροσπάθησαν να δείξωσιν εις
τον Καραϊσκάκην, ότι γνωρίζουσι την φρόνησιν και εμπειρίαν του
και ότι τον σέβονται διά ταύτα και ευχαρίστως δέχονται να
υπηρετήσωσι την πατρίδα υπό την οδηγίαν του. Ο δε Καραϊσκάκης
αποκριθείς μετριοφρόνως και αποδώσας την αιτίαν της μεταξύ των
διαφωνίας εις τα αφεύκτως επακολουθούντα την ανθρωπίνην
αδυναμίαν λάθη, τους επαρακάλεσε να ήναι πρόθυμοι εις τον
μέλλοντα αγώνα και να συνεργασθώσιν ως αδελφοί με ομόνοιαν και
καθαρότητα καρδίας.

Ο Καραϊσκάκης, αφ' ού ετοποθετήθη εις το Παλαιόκαστρον, το
οποίον αυτήν την ημέραν εξουσίασεν από τους εχθρούς, και αφ' ού
διώρισε και εις τα λοιπά οχυρώματα τας αναγκαίας φυλακάς,
εκάλεσε τους αξιωματικούς του στρατοπέδου διά να σκεφθή μετ'
αυτών ποίον μέτρον έπρεπε να μεταχειρισθώσι διά να βιάσωσι τους
αποκλεισθέντας εις το μοναστήριον να παραδοθώσι ταχύτερον.
Ενεκρίθη δε να μεταχειρισθώσι καλήτερον μέσα συμβιβαστικά, με
την ελπίδα του ότι κατορθώνεται συντομώτερον δι' αυτών η
αναχώρησις των εχθρών, το οποίον επεθύμει καθ' υπερβολήν ο
Καραϊσκάκης, διά να δυνηθή, απαλλαττόμενος από τας προς αυτό το
μέρος ενασχολήσεις, να προοδεύση εις το υπέρ της Ακροπόλεως
σχέδιόν του. Ο Καραϊσκάκης επρότεινε να κοινοποιηθή η γνώμη
αύτη και εις τον Κόχραν και μάλιστα εις αυτόν ν' αφιερώσωσι το
να κάμη εις τους αποκλεισμένους το πρόβλημα του ν' αναχωρήσωσι
μ' οποίας συνθήκας ήθελον ευαρεστηθή, διότι, είπε, δεν έχουν οι
Τούρκοι προς αυτόν την οποίαν έχουν προς τους Έλληνας
καταφρόνησιν.

Κατά συνέπειαν τούτων ο Κόχραν έπεμψεν αμέσως εις τους
πολιορκουμένους μίαν λέμβον διά να τους προβάλη να παραδοθώσι·
αλλά μόλις εφάνη πλησιάζουσα προς το μοναστήριον η λέμβος, και
οι πολιορκούμενοι επυροβόλησαν κατ' αυτής, ώστε επλήγωσαν ένα
Άγγλον Φιλέλληνα. Οι απεσταλμένοι ηναγκάσθησαν να
οπισθοδρομήσωσι και η αποστολή των δεν έλαβεν έκβασιν. Ο Κόχραν
αγανακτήσας καθ' υπερβολήν διά το παράλογον φέρσιμον των
Τούρκων, διέταξεν αμέσως το δίκροτον και τα λοιπά πλοία τα
συγκροτούντα τον στόλον του να κανονοβολήσωσι το μοναστήριον.
Τα πλοία εξακολουθήσαντα έως το εσπέρας κατά συνέχειαν τον
κανονοβολασμόν, κατεκρήμνισαν τα τείχη του μοναστηρίου· μ' όλον
τούτο οι Τούρκοι υπέμεινον, διότι (καθώς έπειτα παραδοθέντες
ωμολόγησαν) δεν υπέφερον σημαντικόν φόνον από τον
κανονοβολισμόν των Ελλήνων.

Ο Καραϊσκάκης εφρόντισε ν' αυξήση τας πολιορκούσας το
μοναστήριον φρουράς, διά να μην αφήση να σταλώσιν εις τους
αποκλεισμένους βοήθεια και τροφαί από τον Κιουταχήν, το οποίον
υπώπτευεν· ο Κιουταχής όμως, μ' όλον ότι οι αποκλεισμένοι
κατώρθωσαν να του γνωστοποιήσωσι διά τινος επίτηδες
απεσταλμένου την δεινότητα της θέσεώς των και τας ανάγκας των,
δεν έπραξέ τι προς βοήθειάν των ούτε εκείνην την νύκτα, ούτε
την επομένην ημέραν ή διότι δεν ηδύνατο, ή διότι ενόμισεν ότι
δεν ήσαν εις την εσχάτην ανάγκην, αλλ' ηδύναντο ακόμη ν'
ανθέξωσι.

Την επομένην ημέραν τα πλοία επανέλαβον τον κανονοβολισμόν, άμα
ανέτειλεν ο ήλιος, και δεν έπαυσαν ειμή το εσπέρας. Οι Τούρκοι
βλέποντες ότι κατεδαφίσθη ολοτελώς το μοναστήριον, ότι τους
εξέλιπον αι τροφαί και τα πολεμοφόδια, προ πάντων δε το νερόν,
τελευταίον μη βλέποντες ουδέ βοήθειαν καμμίαν, ουδέ καν
προσπάθειαν συνδρομής από το μέρος των οικείων των, ενώ μόλις
απείχον πεντακόσια βήματα, απεφάσισαν να ζητήσωσι συνθήκας και
διεύθυνον ταυτοχρόνως το πρόβλημά των εις τον Καραϊσκάκην, τον
Ναύαρχον και τον Αρχιστράτηγον.

Το πρόβλημα των Τούρκων ήτον να εξέλθωσι με τα όπλα και τας
αποσκευάς των και να μεταβώσιν ανενόχλητοι εις το Τουρκικόν
στρατόπεδον. Ο δε Καραϊσκάκης επιθυμών να δεχθή αυτό με την
γνώμην τρόπον τινά και την συγκατάθεσιν όλου του στρατοπέδου,
περιήλθε μόνος του τας διαφόρους θέσεις και το εκοινοποίησε.
Απαντών δε δυσκολίας τινάς εις μερικούς, επροσπάθησε και τους
έπεισε βάλλων προ οφθαλμών των την ανάγκην της ταχίστης
συνδρομής, την οποίαν είχον οι εν τη Ακροπόλει Έλληνες, το
άδηλον του μέλλοντος, το άστατον της τύχης του πολέμου και
τέλος τα αδόμενα περί εκστρατείας του Ιμπραΐμη εις Αττικήν. Το
δε έγγραφον, διά του οποίου απεδέχετο την παρά των εχθρών
προβαλλομένην συνθήκην, έβαλε και το υπέγραψαν και οι
Σουλιώται, αφ' ενός μεν μέρους διά να τους αφαιρέση το ν'
αντιπράξωσιν, αφ' ετέρου δε διότι έδιδον πολλήν πίστιν οι
Αλβανοί εις αυτούς. Οι Τούρκοι λαβόντες το έγγραφον τούτο και
ευχαριστούμενοι τρόπον τινά από τον Καραϊσκάκην, του εμήνυσαν
διά των απεσταλμένων του, ότι επειδή τους συγχωρούν να εξέλθωσι
με τα όπλα και τας αποσκευάς των και επειδή ο Κιουταχής δεν
εφρόντισεν υπέρ της σωτηρίας των, υπόσχονται μεθ' όρκου όχι
μόνον να μη κινήσωσιν όπλα κατά των Ελλήνων εις τας μελλούσας
μάχας, αλλ' ακόμη και να αναχωρήσωσι διόλου από το στρατόπεδον,
παραλαμβάνοντες μαζύ των και όσους άλλους δυνηθώσιν εκ των
συγγενών, φίλων και συμπατριωτών των.

Προς ασφαλή εκτέλεσιν της συνθήκης ταύτης οι Τούρκοι εζήτησαν
ενέχυρα και εδόθησαν εις αυτούς ο Βάσος, ο Ιωάννης Λογοθέτου
και άλλοι τινές, τους οποίους παραλαβόντες οι Τούρκοι εις το
μέσον των, εκίνησαν από το μοναστήριον προς το στρατόπεδον του
Κιουταχή, προπορευομένου και οδηγούντος αυτούς του Καραϊσκάκη.
Προ της παραδόσεως των Τούρκων εκοινολογείτο εις το στρατόπεδον
ότι ήσαν πλουσιώτατοι και με πλήθος πολυτίμων όπλων και
αποσκευών· διά τούτο πλήθος στρατιωτών συνέρρευσεν εις το
μοναστήριον κινούμενον από περιέργειαν να ιδή. Πολλοί εξ αυτών,
αφ' ού δεν είδον σύμφωνα τα πράγματα με τα λεγόμενα, ηκολούθουν
τους Τούρκους συρόμενοι από μίαν περιέργειαν, την οποίαν
εκινούσεν εις αυτούς έν θέαμα σπάνιον εις τον αγώνα τούτον, ο
οποίος αμφοτέρωθεν εγίνετο εξολοθρευτικός. Είχον αρκετά
προχωρήσει οι Τούρκοι, όταν Έλλην τις εκ των παρακολουθούντων
εζήτησε να λάβη βιαίως από ένα Τούρκον έν πυροβόλον (τουφέκι).
Ο Τούρκος αντέτεινεν, επειδή δε ο Έλλην επέμενεν εις την
αρπαγήν προσθέτων και απειλάς, ο Τούρκος στενοχωρηθείς
πυροβολεί κατά του Έλληνος με την πιστόλα του. Οι στρατιώται οι
οποίοι, φαίνεται, επεθύμουν αιτίαν, έλαβον αμέσως μέρος εις την
ταραχήν, και ο μεν πλησιέστερος κτυπά και φονεύει τον Τούρκον,
οι δε λοιποί επιπίπτουν εις τους άλλους. Οι παρευρεθέντες
αξιωματικοί επροσπάθησαν να καταπαύσωσι την ταραχήν
μεταχειρισθέντες και παρακλήσεις και απειλάς, δεν ημπόρεσαν
όμως να το κατορθώσωσι. Εφονεύθησαν δε εκ των τριακοσίων
διακόσιοι πεντήκοντα, οι δε λοιποί μόλις διέφυγον την σφαγήν.
Εις τον θόρυβον τούτον εφονεύθησαν και από τους Έλληνας έως
δέκα και επληγώθησαν διπλάσιοι. Ο δε Καραϊσκάκης και τα
ενέχυρα, καθώς και οι παρευρεθέντες αξιωματικοί μόλις διέφυγον
τον κίνδυνον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου