Μέρος 25

Κοινοποιών εις τους αξιωματικούς του στρατοπέδου το σχέδιον

τούτο, εφρόντισε να τους το προβάλη ως συμβουλευόμενος, και

τούτο τους ηνάγκασε να το δεχθώσι προθυμότερον, τον εβεβαίωσαν

δε περί της τελείας εμπιστοσύνης των εις όσα αυτός κρίνει

εύλογα και της προθύμου υπακοής εις τα διαταττόμενα. Ούτω

λοιπόν διέταξε τριακοσίους στρατιώτας υπό τον Καλύβαν,

Κασιμούλην και Αθανασούλαν Βαλτινόν να αναχωρήσωσι διά θαλάσσης

και ακολουθούντες ένα έμπειρον της τοποθεσίας οδηγόν, με τον

οποίον τους εσυντρόφευσε, να υπάγωσιν εις Κερατζίνι και να

κατασκευάσωσιν έν οχύρωμα εις την αρμοδιωτέραν θέσιν· το δε

λοιπόν στράτευμα να μεταβή την νύκτα διά ξηράς· το κίνημα τόσον

των διά ξηράς, καθώς και των διά θαλάσσης απεφασίσθη να γένη

μετά την δύσιν του ηλίου, διά να μη γνωσθή από τας σκοπιάς των

εχθρών. Η σάλπιγξ εσήμανε την ώραν, και ο Καραϊσκάκης, αφ' ού

έμβασεν εις τα πλοία τους διωρισμένους να υπάγωσι διά θαλάσσης

και τους εκίνησεν, ανεχώρησεν από Ελευσίνα με το επίλοιπον

στράτευμα.

Οι διά θαλάσσης εκστρατεύσαντες, φθάσαντες εις τον διωρισμένον

τόπον και αποβάντες εις την ξηράν, κατεσκεύασαν αμέσως έν

οχύρωμα ανάλογον με τον αριθμόν των· φθάσας μετά ταύτα και ο

αρχηγός με το λοιπόν στράτευμα διώρισε τον Χριστόδουλον Χατζή

Πέτρου να τοποθετηθή εις μίαν εκκλησίαν καί τινα περί αυτήν

ερείπια οικιών, θέσιν κειμένην προς το μέρος του εχθρικού

στρατοπέδου. Ομού με αυτόν ετοποθέτησε και τους διά θαλάσσης

ελθόντας, εις δε το υπ' αυτών κατασκευασθέν οχύρωμα εδιόρισε

τον Γιαννούσην και Βάσον μεταξύ δε εις τας δύω ταύτας θέσεις

ετοποθέτησε τον Π. Νοταράν. Ενώ οι στρατιώται ενησχολούντο εις

την οχύρωσιν των θέσεων τούτων, ο Καραϊσκάκης με τον Ρούκην και

Γαρδικιώτην επροχώρησεν εις το εχθρικόν στρατόπεδον παρατηρών

τον τόπον έφθασε δε εις έν μετόχι, το οποίον εφάνη εύλογον εις

αυτόν και τους μετ' αυτού να πιασθή από τους Έλληνας και να

οχυρωθή. Επιστρέψας εκοινοποίησε την γνώμην του και εις τους

λοιπούς αξιωματικούς, και επειδή όλοι την απεδέχθησαν, διορίζει

εκατόν πενήντα στρατιώτας από τους νεωστί ελθόντας από Παλαμήδι

και άλλους τόσους από άλλα σώματα να τοποθετηθώσιν εις ταύτην

την θέσιν. Αλλά μόλις επροχώρησαν ούτοι ολίγα βήματα, και τους

προσκαλεί να επιστρέψωσιν οπίσω και να υπάγωσιν έκαστος εις τον

τόπον, όπου ήτον διωρισμένος προτήτερα. Απορούντες όλοι διά την

ταχυτάτην ταύτην μεταβολήν της αποφάσεως, ερωτούν την αιτίαν.

«Όταν, απεκρίθη, δεν βλέπω συμφωνίαν μεταξύ σας, δεν επιχειρώ

πολεμικά έργα». Ερώτησαν ποίος είναι ο αίτιος της διαφωνίας,

αλλ' αυτός δεν ωμολόγησε κανένα· είπε δε ότι αύριον θέλει τον

γνωστοποιήση και ας περάση ούτως η παρούσα νύκτα. Τούτο δε το

είπε διά να αναπαύση, φαίνεται, τους εξετάζοντας, επειδή εις το

εξής δεν έγεινε πλέον λόγος περί αυτού του αντικειμένου,

τουλάχιστον δημοσίως.

Την επομένην ημέραν (43) πολλά πρωί επήγεν έφιππος ομού με ένα

εκ του ιππικού διά να κατασκοπεύση την θέσιν του εχθρικού

στρατοπέδου. Συρόμενος από την περιέργειαν τού να ίδη

πλησιέστερον και να μάθη τι περισσότερον, επλησίασεν υπέρ το

δέον εις ένα εχθρικόν προμαχώνα, ώστε τον επυροβόλησαν· μετέβη

εκ τούτου εις άλλον, και λαβών δύω ίππους βόσκοντας προ των

οφθαλμών των εχθρών, επέστρεψεν αφ' ού έκαμε τας αναγκαίας

παρατηρήσεις του· επειδή δε είδε τριακοσίους ιππείς αποκοπέντας

από το εχθρικόν στρατόπεδον και διευθυνομένους προς το

Ελληνικόν, έδωκεν αμέσως διαταγήν να ετοιμασθώσιν όλοι και να

ευρίσκωνται εις τας θέσεις των.

Οι Τούρκοι ιππείς φθάσαντες πλησίον εις το Μετόχι, το οποίον,

ως ανωτέρω, δεν είχε πιασθή από τους Έλληνας, απέβησαν από τους

ίππους, συνεκεντρώθησαν εις έν και εκάθισαν. Κατά περίστασιν

την στιγμήν ταύτην είχον ευρεθή μέσα εις το Μετόχιον τούτο

διάφοροι αξιωματικοί εκ του σώματος των Παλαμηδιωτών, ελθόντες

χάριν περιεργείας, οι οποίοι ιδόντες τους εχθρούς ανεχώρησαν

από το Μετόχιον, αφήσαντες πέντε στρατιώτας μόνον διά να

φαίνωνται εις τους εχθρούς και να δίδωσιν αιτίαν να

υποπτεύωσιν, ότι η θέσις αύτη δεν είναι αφύλακτος· μετά ικανήν

ώραν συνήχθη και πεζικόν εχθρικόν στράτευμα, συγκείμενον από

οκτακοσίους περίπου στρατιώτας· το στράτευμα τούτο ωδηγείτο από

τον ίδιον Κιουταχήν, όστις μαθών από τα περί τον Φαληρέα

στρατεύματά του, ότι ήλθον τα υπό τον Καραϊσκάκην στρατεύματα,

επήγε να παρατηρήση μόνος του και να δοκιμάση την δύναμιν

αυτών.

Τον αυτόν σκοπόν έχων και ο Καραϊσκάκης ετοίμασε τους Έλληνας

και διώρισε να εξέλθωσι κατά των εχθρών να κάμωσι δε αρχήν του

ακροβολισμού οι ολίγοι ιππείς Έλληνες, βοηθούμενοι και από τους

έχοντας ίππους αξιωματικούς του πεζικού, όσοι επροθυμήθησαν να

μεθέξωσι και τούτου του κινδύνου. Αφ' ού συνεκρούσθησαν ολίγην

ώραν τα δύω σώματα, χωρίς να υπερτερήση ούτε το έν, ούτε το

άλλο μέρος, οι Τούρκοι διεύθυναν έν απόσπασμα στρατιωτών διά να

πιάση έν ύψωμα γης, το οποίον απείχεν εξ ίσου από αυτούς και

από τους Έλληνας, εφαίνετο δε ότι έκειτο ευφυώς και εις

ασφάλειαν και εις περίστασιν καταδρομής εναντίον των Ελλήνων. Ο

Καραϊσκάκης εννοήσας εν ακαρεί και τον σκοπόν των εχθρών και

την σημαντικότητα της θέσεως, διέταξε τινάς των Ελλήνων να

τρέξωσιν εις ταύτην την θέσιν· η ταχύτης του αρχηγού και η

προθυμία των στρατιωτών συνέτρεξαν εις το να προληφθή η θέσις

αύτη, το οποίον ηνάγκασε τους Τούρκους να οπισθοδρομήσωσι

πρώτον, έπειτα να τραπώσιν εις φυγήν όλοι, ιππείς και πεζοί,

και να μείνωσιν οι Έλληνες νικηταί, από το οποίον

ενεθαρρύνθησαν εις τους λοιπούς αγώνας.

Μετά τον ακροβολισμόν τούτον στοχαζόμενος ο Καραϊσκάκης ότι ο

εχθρός έμελλε να κινηθή με μεγαλητέρας δυνάμεις κατ' αυτού,

διέταξε να πιασθή και το Μετόχιον, το οποίον και έπιασαν οι

προσδιορισθέντες στρατιώται και έκαμαν και τας αναγκαίας

προετοιμασίας προς αντίκρουσιν εχθρικής προσβολής. Ο

Καραϊσκάκης, επειδή πολλοί στρατιώται εις την από Ελευσίνα

μετάβασιν του στρατοπέδου δεν συνηκολούθησαν, αποδειλιάσαντες

εις το επιχείρημα τούτο, μη έχων ικανήν δύναμιν διά να κατέχη

και τον λόφον, τον οποίον προλαβόντες οι Έλληνες τους Τούρκους

εκυρίευσαν, διέταξε την εις αυτόν φρουράν και απεσύρθη. Αλλ'

αμέσως ετοποθετήθησαν εις αυτόν οι εχθροί και επεχείρησαν να

ανεγείρωσιν οχυρώματα· το ίδιον έκαμαν και αντικρύ του

Μετοχίου. Όλα δε ταύτα εγίνοντο υπ' όψιν και κατά διαταγήν του

Κιουταχή, όστις διώρισε και μετεκόμισαν και έν κανόνιον, το

οποίον ετοποθέτησαν αντικρύ του Μετοχίου και το κατέστησαν διά

νυκτός έτοιμον.