Μέρος 24

Μ' όλον ότι οι εχθροί υπερίσχυσαν εις ταύτην την συμπλοκήν, μ'

όλον τούτο δεν έκαμαν κίνημα κατά των Ελλήνων τας ακολούθους

ημέρας. Οι πυροβολισταί μόνον των νεωστί ελθόντων τακτικών,

παραλαβόντες το κανόνιον εις την εξουσίαν των, εκανονοβολούσαν

αδιακόπως, ώστε κατήντησαν να κάμωσι και τριακοσίας βολάς εις

μίαν μόνην ημέραν· αλλ' οι Έλληνες δεν εβλάπτοντο επαισθητώς

από αυτό, προφυλαττόμενοι εις τας οχυρωτέρας οικίας και εις

μέρη μη εκτεθειμένα εις το κανόνιον. Συνέβη κατά ταύτην την

εποχήν να κάμωσιν εις Ταλάντι την δευτέραν απόβασίν των τα

Ολύμπια στρατεύματα και να εμποδίσωσι τας τροφάς, τας οποίας το

εχθρικόν στρατόπεδον επρομηθεύετο από αυτό το μέρος. Ο Ομέρ

πασάς λοιπόν φοβούμενος την έλλειψιν των τροφών, βλέπων το

στράτευμά του κακοπαθούν εν καιρώ χειμώνος εις το ύπαιθρον,

υποπτεύων μην περικλεισθή από τους Έλληνας, των οποίων ηύξανε

καθ' ημέραν ο αριθμός, και τελευταίον μη ελπίζων να έλθη εις

βοήθειάν του νέα εχθρική δύναμις, απεφάσισε και έφυγε την νύκτα

της πέμπτης του Φεβρουαρίου, αφήσας έως εκατόν σκηνάς, πολλάς

αποσκευάς και το κανόνιον, αφ' ού κατέκοψεν μόνον τους τροχούς

της αμάξης του.

Οι Έλληνες αν και ήσαν άγρυπνοι εις τας φυλακάς και εν μέρει

δεν απείχον από το εχθρικόν περισσότερον από τεσσαράκοντα

βήματα, μ' όλον τούτο δεν ημπόρεσαν να εννοήσωσι την φυγήν των·

με τόσην προσοχήν και ησυχίαν έγεινεν. Αφ' ού όμως οι εχθροί

εξεμάκρυναν, αυτόμολός τις χριστιανός ελθών από το εχθρικόν

στρατόπεδον, ανήγγειλε την φυγήν εις τους Έλληνας, οι οποίοι

αμέσως έδραμον προς το στρατόπεδον· αλλ' οι μεν πρώτοι επέπεσον

εις τα λάφυρα· μόλις δε οι μη ευρίσκοντες πλέον τι να

λαφυραγωγήσωσι, διευθύνθησαν προς το μέρος όπου έφυγον οι

εχθροί· αλλά και εξ αυτών οι επιτυγχάνοντές τι καθ' οδόν

επέστρεφον, ώστε ολίγοι μόλις έφθασαν εις την οπισθοφυλακήν των

εχθρών, μετά της οποίας εσυγκρούσθησαν, χωρίς όμως να την

βλάψωσιν επαισθητώς. Εζημιώθη μ' όλα ταύτα ο εχθρός εις την

φυγήν ταύτην, εκτός των αποσκευών και σκηνών, υπέρ τους

τριάκοντα φονευθέντας και αιχμαλωτισθέντας. Οι εχθροί την νύκτα

εκείνην μετέβησαν εις Δαύλειαν· εκείθεν δε παραλαβόντες και

τους εκεί στρατοπεδεύοντας μετέβησαν εις Λεβαδείαν, όθεν

ακολούθως ο Ομέρ πασάς μετέβη εις Εύριπον, μη δυνηθείς να φέρη

εις έκβασιν το επιχείρημά του. Οι δε εις το φρούριον των

Σαλώνων πολιορκούμενοι, μαθόντες την φυγήν του Ομέρ πασά και

απελπισθέντες ολοτελώς του να έλθη εις αυτούς βοήθεια, έφυγον

από το φρούριον με όσας εκ των αποσκευών των ηδυνήθησαν να

συμπαραλάβωσιν. Οι Έλληνες ειδοποιήθησαν, αλλά βραδέως περί της

φυγής· ώστε όταν έδραμον εις την καταδίωξιν, μόλις εκατάφθασαν

την οπισθοφυλακήν, εκ της οποίας φονεύσαντες μερικούς, διέσωσαν

τινάς αιχμαλώτους και έλαβον ολίγας αποσκευάς.

Ο Καραϊσκάκης είχε προσκληθή και προλαβόντως παρά της

Διοικήσεως διά να υπάγη εις βοήθειαν της Ακροπόλεως των Αθηνών

κινδυνευούσης, αλλά δεν ηδυνήθη να ακολουθήση την διαταγήν

ταύτην διά την επισυμβάσαν εκστρατείαν του Ομέρ πασά. Αφ' ού δε

ελευθερώθη και από αυτήν, απεφάσισε πλέον να τρέξη εις

βοήθειαν, διότι μάλιστα επροσκαλείτο και από τους εντός του

φρουρίου οπλαρχηγούς. Περιπλέον την εις εκείνα τα μέρη

εκστρατείαν του κατέστησεν αναγκαιοτάτην η φθορά την οποίαν

έπαθον εις Καματερόν τα στρατεύματα τα υπό τον Μπούρμπαχην,

Βάσον και Π. Νοταράν. Όθεν διορίσας εις μεν τα Κράβαρα τον

Γιώτην Δαγκλήν, εις δε το Λιδωρίκι τον Σεφάκαν και εις το

Δίστομον τον Α. Κουτσονίκαν με περίπου πεντακοσίους, αυτός

παραλαβών όλους τους λοιπούς οπλαρχηγούς και έως χιλίους

διακοσίους στρατιώτας ανεχώρησεν από Δίστομον την εικοστήν

πρώτην του Φεβρουαρίου. Μετά δύω δε ημερονυκτίων συνεχή

οδοιπορείαν έφθασεν εις Ελευσίνα, όπου τοποθετήσας το

στράτευμα, διέταξε και τον Βάσον, διατρίβοντα τότε εις Μέγαρα,

να μεταβή αμέσως με τους περί αυτόν. Μετέβη έπειτα εις Φαληρέα,

παρετήρησε το εκεί στρατόπεδον και συνωμίλησε τα δέοντα με τον

Ιωάννην Νοταράν και τους μετ' αυτού οπλαρχηγούς· μετά τούτο

επέρασεν εις Σαλαμίνα, όπου διορίσας πολιτάρχην τον Νικολόν

Καραμήτσον διεκήρυξεν ότι εντός εικοσιτεσσάρων ωρών όλοι οι

εκεί στρατιώται να μεταβώσιν εις Ελευσίνα και επέρασεν ευθύς

και αυτός εις Ελευσίνα, αφήσας εις τον πολιτάρχην να φροντίση

διά την εκπλήρωσιν της διαταγής του.

Μόλις ανεπαύθη ολίγον και αμέσως επροσκάλεσε κατ' ιδίαν μόνον

τους αρχηγούς των υπ' αυτώ διαφόρων σωμάτων διά να τους

κοινοποιήση το σχέδιον, το οποίον είχε κατά νουν να βάλη εις

ενέργειαν. Και διά να μην λάβη τινά αντίκρουσιν, εφρόντισεν αφ'

ενός μεν μέρους να ενσπείρη ελπίδας τινάς πληρωμής και αμοιβής

των αγώνων των, αφ' ετέρου δε να κολακεύση την φιλοτιμίαν των.

Είναι δε αληθές ότι κατ' εκείνην την εποχήν είχε μεγάλας

ελπίδας ο Καραϊσκάκης ότι έμελλε να βοηθηθή διά χρημάτων εις το

επιχείρημά του. Επειδή οι πληρεξούσιοι του έθνους ήσαν εις δύω

διηρημένοι και έκαστον των μερών ενόμιζεν ότι ήθελεν

υπερισχύσει, αν προσελάμβανε με το μέρος του τον Καραϊσκάκην.

Αυτός δε ζητούμενος και από τα δύω μέρη επολιτεύετο αμφότερα,

χωρίς να προστεθή φανερά και σταθερά εις κανένα, ελπίζων με

τούτον τον τρόπον να επιτύχη καλήτερα τον σκοπόν της πολιτικής

του· ήλπιζεν ομοίως και εις εξωτερικά βοηθήματα (41) και προ

πάντων της Φιλελληνικής εταιρείας των Παρισίων, της οποίας

επεθύμει καθ' υπερβολήν ν' αποκτήση και την αγάπην και τον

έπαινον (42)

Το σχέδιον ήτον να τοποθετηθή το εν Ελευσίνι στράτευμα εις

Κερατζίνι, όθεν προχωρούν ολίγον κατ' ολίγον αναλόγως των

προστιθεμένων νέων δυνάμεων, να φθάση εις τον ελαιώνα και διά

του ελαιώνος, επειδή δεν ήθελε βλάπτεσθαι από το εχθρικόν

ιππικόν, να προχωρήση έως εις το φρούριον και να ανοίξη

συγκοινωνίαν των πολιορκουμένων με την θάλασσαν. Όταν δε τούτο

ήθελε κατορθωθή, ο εχθρός ήθελε κρίνει περιττόν να επιμένη εις

μίαν ανωφελή πολιορκίαν και ήθελεν αναχωρήσει, αφίνων ελεύθερον

από τους βεβήλους πόδας του το ιερόν έδαφος των Αθηνών. Το

σχέδιον τούτο φαίνεται δυσκατόρθωτον, δεν ήτον όμως αδύνατον να

επιτύχη. Ο φρόνιμος και προφυλακτικός τρόπος, τον οποίον

μετεχειρίσθη ο Καραϊσκάκης, δίδει ικανάς ελπίδας, ότι αν όχι

εντελώς, τουλάχιστον όμως κατά μέγα μέρος ήθελεν αποβή κατά τας

ελπίδας του.