Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μέρος 15


Ενώ δε μίαν ημέραν ετοποθέτησαν το κανόνιον είς τινα θέσιν
μόλις απέχουσαν ως βολήν τουφεκίου από τον εις το κέντρον του
χωρίου πύργον και πλήθος στρατιωτών συνέρρευσεν εις την θέσιν
ταύτην και εις τας ακρινάς του χωρίου οικίας, συμβαίνει μία
ραγδαιοτάτη βροχή συντροφευμένη με σφοδρότατον άνεμον, το
οποίον έκαμε τους στρατιώτας να μεταβώσι κατ' ολίγους εις τας
κατοικίας των. Ο Καραϊσκάκης, αν και δεν ήτον εις το μέρος όπου
εγίνετο η συμπλοκή, υπώπτευσεν όμως εκείνο το οποίον και τω
όντι είχε συμβή και έδραμε διά να φροντίση να μετακομισθή το
κανόνιον εις τόπον ασφαλή. Έως να φθάση εις τον τόπον, όπου
ήτον το κανόνιον, ολίγοι στρατιώται διέμειναν, οι λοιποί είχον
ήδη φθάσει εις Κακόσι, απ' όσους δε απαντούσε καθ' οδόν εκείνοι
μόνον επέστρεφον, όσοι τον εντρέποντο, και είχον φιλοτιμίαν.
Έπιασε και μόνος του το σχοινίον, διά του οποίου εσύρετο το
κανόνιον, έφθασε και ο Νικήτας και άλλοι τινές αξιωματικοί και
ούτω το μετεκόμιζον εις το στρατόπεδον. Ενώ εγίνοντο ταύτα,
αναγγέλλουσιν εις τον Καραϊσκάκην ότι έν σώμα Ελλήνων, το
οποίον είχεν υπάγει εις τα αμπέλια της Δομπραίνας, επερικυκλώθη
από τους εχθρούς και είναι εις μέγιστον κίνδυνον. Αφιερώνει
αμέσως εις τον Νικήταν και τους λοιπούς αξιωματικούς την
φροντίδα της μετακομίσεως του κανονίου και αυτός διευθύνεται
προς το μέρος όπου ήσαν οι κινδυνεύοντες με μόνον ένα από τους
υπηρέτας του και ένα εθελοντήν, αφ' ού όμως εμήνυσε να εξέλθωσι
και άλλοι στρατιώται από το χωρίον. Αλλά μόλις επροχώρησεν
ολίγον και απαντά ερχομένους τους Έλληνας, εις βοήθειαν των
οποίων επήγαινεν.

Ενώ επέστρεφεν ο Καραϊσκάκης εις την κατοικίαν του
καταβεβαρημένος από την βροχήν, από την λάσπην και από τον
κόπον, ιδών πλησίον του τον εθελοντήν (28), τον οποίον
εγνώριζεν ότι διά περιέργειαν και φιλοτιμίαν εξέθεσε τον εαυτόν
του εις τους κόπους και τους κινδύνους της εκστρατείας·
«Βλέπεις (λέγει προς αυτόν) εις ποία βάσανα είμεθα υποκείμενοι;
και μ' όλα ταύτα ποίος μας το γνωρίζει; — Αν κατά το παρόν
(απεκρίθη ο νέος) τα πάθη δεν αφίνουν να γνωρισθώσιν αι
εκδουλεύσεις και οι αγώνες σου, δεν πρέπει ν' απελπισθής. Θέλει
έλθει καιρός να γνωρίσωσι την αξίαν εκάστου και ν' αποδώσωσι
τον ανήκοντα έπαινον και την δικαίαν αμοιβήν. —

Γράφε καν (επανέλαβεν ο Καραϊσκάκης) γράφε ό, τι βλέπεις και
τούτο θέλει είναι αρκετή ανταμοιβή δι' ημάς.

Το φθάσιμον των Ελληνικών στρατευμάτων εις Δομπραίναν έγεινεν
αμέσως γνωστόν εις όλας τας πέριξ επαρχίας, αλλ' οι κάτοικοι
δεν ετόλμησαν να λάβωσι τα όπλα, υποπτεύοντες μήπως η
εκστρατεία είναι προσωρινή και μόνον διά λαφυραγωγίαν. Ταύτην
την ατολμίαν βλέπων και ο Ρούκης εζήτησεν από τον Καραϊσκάκην
να στείλη εις αυτόν στρατιωτικήν τινα δύναμιν, διά να εμψυχώση
τους κατοίκους και να τους κινήση πάλιν εις πόλεμον κατά του
εχθρού. Ο Καραϊσκάκης πεπεισμένος και ο ίδιος διά την ανάγκην
ταύτην, απέστειλε τον Γαρδικιώτην Γρίβαν και Νάκον Πανουργιά με
περίπου τετρακοσίους στρατιώτας, γράψας και προς τον
Δυοβουνιώτην και προς τους λοιπούς αρχηγούς των όπλων να λάβωσι
προθύμως μετοχήν εις τον παρόντα κρίσιμον αγώνα.

Διεδόθη και εις την Πελοπόννησον η είδησις της εις Δομπραίναν
αφίξεως και στρατοπεδεύσεως του Καραϊσκάκη και πολλοί από τους
εκεί ευρισκομένους Στερεοελλαδίτας συσσωματούμενοι ήρχοντο εις
βοήθειάν του. Η προθυμία της εις Ρούμελην εκστρατείας ανεφάνη
και εις τους υπό την οδηγίαν των Σουλιωτών αρχηγών στρατιώτας,
οι οποίοι ήρχισαν ήδη και ν' αποσπώνται, όταν και οι ίδιοι
αρχηγοί των απεφάσισαν να μεταβώσι και αυτοί εις Δομπραίναν και
να συμμεθέξωσιν εις τον ιερόν τούτον αγώνα. Μόνον από τους
αρχηγούς τούτους ο Κώστας Μπότζαρης και Κήτζος Τσαβέλας δεν
ωδήγησαν αυτοπροσώπως τα υπό την οδηγίαν των σώματα εις ταύτην
την εκστρατείαν είτε διά να μην αναγνωρίσωσι με την πράξιν
αρχηγόν τον Καραϊσκάκην, είτε διότι είχον σκοπόν να λάβωσι
μέρος εις την τότε συγκροτουμένην Εθνικήν Συνέλευσιν.

Οι κάτοικοι των πέριξ επαρχιών αν και έβλεπον ότι το Ελληνικόν
στρατόπεδον ηύξανεν ολοέν και η εκστρατεία αύτη αποκατεστήνετο
σημαντικωτάτη διά την εις Βιτιρνίτζαν διάβασιν του Δ. Μακρή και
Γ. Δράκου και διά την εις Ταλάντι απόβασιν των Ολυμπιακών
στρατευμάτων, μ' όλα ταύτα δεν ετόλμων να λάβωσι τα όπλα κατά
των εχθρών και να συμπράξωσι με τον Καραϊσκάκην. Ως και αυτά τα
περί το στρατόπεδον χωρία, μ' όλον ότι δεν ήσαν πλησίον
Τούρκοι, δεν ετόλμησαν να κινηθώσιν, αλλ' εζήτησαν από τον
Καραϊσκάκην δύναμιν. Ο Καραϊσκάκης αφ' ού ενεθάρρυνε τους
απεσταλμένους των, έστειλεν εις βοήθειάν των τον Αντώνιον
Κοντοσόπουλον και Γιαννάκην αδελφόν του Οδυσσέως με διακοσίους
περίπου στρατιώτας, οι οποίοι μετέβησαν αμέσως κ'
ετοποθετήθησαν εις τα χωρία Ζαγαρά και Κουτουμουλά. Οι κάτοικοι
των χωρίων τούτων θέλοντες να δείξωσιν εις τους εχθρούς, (μετά
των οποίων, φαίνεται, συνεννοούντο) ότι εξ ανάγκης εδέχθησαν
τους Έλληνας, και ν' αποκτήσωσι με τούτο καταφύγιον εις
εναντίαν περίστασιν, ειδοποίησαν τον Μουσταφάμπεην αρχηγόν των
κατά τας επαρχίας ταύτας τουρκικών στρατευμάτων, ευρισκόμενον
τότε εις Λεβαδείαν· αυτός δε ετοιμασθείς εκίνησεν αμέσως προς
τα χωρία ταύτα. Οι Έλληνες μη ελπίζοντες να ήναι τόσον μεγάλη η
εχθρική δύναμις, εξαπλωθέντες εις τόπον περισσότερον απ' όσον
ήσαν ικανοί να φυλάξωσι και μη οχυρωθέντες καλώς ουδ' εις
αυτόν, ηναγκάσθησαν εις πρώτην έφοδον των εχθρών να τραπώσιν
εις φυγήν, ήτις απέβη εις αυτούς πολλά επιζήμιος· διότι
εφονεύθησαν υπέρ τους τριάκοντα πέντε και εσυλλήφθησαν ζώντες
μερικοί, εν οις και ο Γιαννάκης αδελφός του Οδυσσέως, τον
οποίον όμως εφόνευσαν μετ' ολίγον.

Οι εις Ζαγαρά πολεμήσαντες Τούρκοι, όντες έως οκτακόσιοι και
έχοντες επί κεφαλής τον Μουσταφάμπεην, ήλθον την ερχομένην
ημέραν εις βοήθειαν των εις Δομπραίναν αποκλεισμένων. Ο
Καραϊσκάκης μη γνωρίζων πόση ήτον η δύναμις αύτη των εχθρών και
επειδή δεν ήτον θέσις αρμοδία εις τον δρόμον του διά να
προσπαθήση να εμποδίση την διάβασίν των, διέταξε τους Έλληνας
να φυλάττωσι καλώς τας μεταξύ Δομπραίνας και Κακοσίου θέσεις
των. Οι Τούρκοι, άμα επλησίασαν εις το χωρίον, χωρίς να
στρατοπεδεύσωσι και να ησυχάσωσιν οπωσούν, ώρμησαν αμέσως
εναντίον σώματός τινος Ελλήνων ωχυρωμένου εις μίαν εκκλησίαν,
απέχουσαν ως βολήν τουφεκίου από τας ακρινάς οικίας της
Δομπραίνας. Οι Έλληνες υπέμειναν την ορμήν των, οι δε Τούρκοι
τοποθετηθέντες όπισθεν των πέριξ πετρών αντεπολέμουν, αλλά μετ'
ολίγας στιγμάς οι Έλληνες εξελθόντες από τους προμαχώνας των
και εφορμήσαντες κατ' αυτών τους εδίωξαν έως εις τας οικίας και
ετοποθετήθησαν αυτοί όπου ήσαν οι Τούρκοι. Μετά τινα
αντιτουφεκισμόν, επειδή ο στρατητηγός Νικήτας εσηκώθη διά να
εφορμήση πλησιέστερον κατά των εχθρών, οι Έλληνες νομίσαντες
τούτο σημείον οπισθοδρομήσεως, αμέσως επέστρεψαν όλοι εις την
εκκλησίαν, οι δε Τούρκοι κατέλαβον πάλιν την προτέραν των
θέσιν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου