Μέρος 14

Ο Καραϊσκάκης επιθυμών να κάμη βασιμωτέραν την εις την Στερεάν

Ελλάδα εκστρατείαν του, ώστε να ελπίζη πιθανώτερον περί της

επιτυχίας της, επρόβαλεν εις τον Φαβιέρον να συνακολουθήση μετά

του τακτικού. Αλλ' αυτός, ενώ υπεσχέθη κατ' αρχάς, ύστερον

ηρνήθη είτε διά την μεταξύ αυτού και του Καραϊσκάκη

δυσαρέσκειαν, είτε πεισθείς εις τους Σουλιώτας αρχηγούς, ή

τελευταίον διότι ενόμιζε δύσκολον την διατήρησιν των τακτικών

εις επαρχίας εν μέρει μεν έρημους, εν μέρει δε συμπραττούσας

μετά των εχθρών. Ο Καραϊσκάκης ελυπήθη διά την άρνησιν· μ' όλον

τούτο απεφάσισε να βάλη εις πράξιν το περί της εκστρατείας

ταύτης σχέδιον και χωρίς την σύμπραξιν του τακτικού.

Αφ' ού όλα τα της εκστρατείας έγειναν έτοιμα, ο Καραϊσκάκης

συνεκάλεσεν όλους τους συγκροτούντας το στρατόπεδον στρατηγούς

και αξιωματικούς, και αφ' ού με την συγκατάθεσιν αυτών διώρισε

τον Βάσον αρχηγόν του εν Ελευσίνι στρατοπέδου, επρόβαλεν εις

τους λοιπούς, όσοι έμελλον να συνακολουθήσωσιν, ότι διά να

επιτύχωσιν εις την εκστρατείαν ταύτην είναι απαραιτήτως

αναγκαίον να έχωσι τους στρατιώτας των εις την πλέον αυστηράν

ευταξίαν και υποταγήν· να μη συγχωρήσωσι δε ή παραβλέψωσι κανέν

είδος καταχρήσεως· διότι η εις τους εχθρούς υποταγή της

Ρούμελης κατά μέγα μέρος επήγασεν από αυτάς τας καταχρήσεις.

«Έπειτα (είπε) πώς θέλουν έλθη με ημάς οι κάτοικοι των

επαρχιών, εις τας οποίας μέλλομεν να υπάγωμεν, εάν ημείς

φερώμεθα προς αυτούς και από τους ιδίους Τούρκους χειρότερα;»

Απεδέχθησαν όλοι με προθυμίαν τα λεγόμενα. Αλλ' ο Καραϊσκάκης

διά πλειοτέραν ασφάλειαν διέταξε να γενή έγγραφον υποσχετικόν

περί της ευταξίας ταύτης, το οποίον υπογραφέν απ' όλους τους

στρατηγούς και αξιωματικούς, παρεδόθη εις χείρας του.

Περιείχετο δε προς τοις άλλοις εις το έγγραφον τούτο ότι ο

ατακτήσας θέλει παιδεύεται αυστηρώς από τον αρχηγόν, χωρίς να

δύναται κανείς από τους συμφωνήσαντας να τον εξαιρέση της

ευθύνης, και αν ήθελεν ανήκει ιδίως εις αυτόν. Όλον το σώμα το

οποίον απεφασίσθη διά την εκστρατείαν ταύτην εσυμποσούτο από

δύω χιλιάδας πεντακοσίους πολεμιστάς. Με τούτους επεχείρησεν ο

Καραϊσκάκης το μέγα έργον της επαναστάσεως της Ρούμελης.

Την εικοστήν πέμπτην του Οκτωβρίου περί το μεσημέρι εκίνησεν

από την Ελευσίνα το στράτευμα· έμεινε δε την νύκτα εις τα

Κουντουριώτικα Καλύβια και την ερχομένην ημέραν μετέβη εις

Κάζαν, όπου διέμεινε και την επιούσαν νύκτα. Ο Καραϊσκάκης διά

να πληροφορηθή ακριβώς αν δεν υπάρχωσιν εις κανέν μέρος της

διαβάσεως εχθροί, διά να προλάβη αφυλάκτους τους εις Δομπραίναν

και να προξενήση καμμίαν βλάβην εις αυτούς διά το αιφνίδιον,

έκρινεν αναγκαίον να στείλη μίαν εμπροσθοφυλακήν. Διώρισε

λοιπόν εις τούτο τον Αλέξην Γαρδικιώτην Γρίβαν, όστις λαβών

τριακοσίους περίπου στρατιώτας εκίνησεν ολίγον μετά την δύσιν

του ηλίου προς την Δομπραίναν. Μόλις όμως εμβήκεν εις τον

δρόμον και ήρχισε ραγδαιοτάτη βροχή, η οποία δεν άφησε να

τελεσφορήση τούτο το επιχείρημα. Οι στρατιώται διά το βαθύ της

νυκτός σκότος και διά την βροχήν απεπλανήθησαν και

διεσκορπίσθησαν, και μόλις έν σώμα από τριάκοντα μόνον έφθασε

πλησίον εις την Δομπραίναν και τοποθετηθέν εις ένα αντικρύ

αυτής λόφον επαρατηρούσε τα κινήματα των εχθρών· αλλά χωρικοί

τινες εργαζόμενοι εις την παρακειμένην πεδιάδα, ιδόντες αυτούς

και νομίσαντες ότι ήλθον να λαφυραγωγήσωσιν, ως και άλλοτε

συνέβαινεν, ανήγγειλαν το πράγμα εις τους εχθρούς. Αυτοί δε

έπεμψαν αμέσως τριάκοντα ιππείς διά να προφυλάξωσι τα ζώα των

και τα των κατοίκων και να καταδιώξωσι τους Έλληνας. Ενώ

επροχώρουν οι ιππείς ούτοι προς τον λόφον, απαντώσιν ένα

στρατιώτην Βούλγαρον από την εμπροσθοφυλακήν του Ελληνικού

στρατεύματος, ο οποίος επροχώρει μόνος προς την Δομπραίναν,

νομίζων ότι οι φαινόμενοι ιππείς ήσαν Έλληνες. Οι εχθροί

συλλαβόντες αυτόν ζώντα έμαθον ότι ήρχετο κατ' αυτών ο

Καραϊσκάκης, και αμέσως επιστρέψαντες ωχυρώνοντο εις τους

πύργους και εις τας δυνατωτέρας οικίας του χωρίου.

Ολίγον προ της δύσεως του ήλιου έφθασεν ο Καραϊσκάκης εις

Δομπραίναν και αμέσως προσέβαλεν εις το χωρίον με όσους έτυχε

να φθάσωσι συγχρόνως με αυτόν· οι δε λοιποί Έλληνες, φθάνοντες

ανά σώματα (επειδή από τας βροχάς και το μάκρος της οδοιπορίας

είχον διακοπή καθ' οδόν) ερρίπτοντο αμέσως κατά των εχθρών·

τέλος περικυκλώσαντες πανταχόθεν το χωρίον και εφορμήσαντες το

εκυρίευσαν, εκτός των τριών πύργων και των περί το μέσον του

χωρίου τέσσαρων ή πέντε οικιών, όπου κατέφυγον οι εχθροί καί

τινες των οικογενειών, όσαι ή επρόκριναν να μείνωσι μετά των

εχθρών, ή δεν εδυνήθησαν να φύγωσιν, όταν έφυγον και οι λοιποί

κάτοικοι του χωρίου. Εκυρίευσαν οι Έλληνες έως τριάκοντα ίππους

πολεμιστηρίους καί τινα φορτηγά, τα οποία μετεκόμιζον τα εφόδια

των εχθρών.

Ο Καραϊσκάκης επροσπάθησε να πείση τους Έλληνας να μείνωσιν

εις Δομπραίναν διά να φυλάξωσι πολιορκημένους τους εχθρούς,

αλλ' αυτοί, μη όντες εις κατάστασιν ν' αγρυπνήσωσι διά την εκ

της μακράς οδοιπορίας κακοπάθειαν, δεν επείσθησαν, αλλ' αφ' ού

ελαφυραγώγησαν το χωρίον, μετέβησαν την νύκτα εις Κακόσι. Οι

εχθροί λοιπόν μείναντες την νύκτα εκείνην αφύλακτοι ωχυρώθησαν

καλήτερον και έστειλαν εις τα πλησιέστερα εχθρικά στρατόπεδα

διά να πέμψωσι βοηθείας όσον το δυνατόν ταχύτερον. Εις την

συμπλοκήν ταύτην από τους Έλληνας εφονεύθη είς και επληγώθησαν

πέντε· ασήμαντος πρέπει να εστάθη και η ζημία των εχθρών· διότι

επολεμούσαν από τας οικίας.

Την ερχομένην ημέραν εισήλθαν πάλιν οι Έλληνες εις τας οικίας

της Δομπραίνας και επολέμουν τους εχθρούς, αλλ' αυτοί

οχυρωθέντες την νύκτα και επελπίζοντες εις τας οποίας

επεκαλέσθησαν βοηθείας, επέμενον με τολμηρότητα. Ο Καραϊσκάκης

υποπτεύων ότι έμελλον να φθάσωσιν ογλήγορα εχθρικαί βοήθειαι,

έβαλε σκοπιάς εις όλους τους δρόμους τους φέροντας προς την

Δομπραίναν και αμέσως του ανήγγειλαν ότι εκατόν περίπου ιππείς

ήρχοντο από το εν Θήβαις στρατόπεδον. Τρέχει αυτοπροσώπως ο

ίδιος μετά τινων πεζών και ολίγων εφίππων και προκαταλαβών έν

μέρος όπου εστένευεν αρκετά ο δρόμος, εκτύπησεν, οπισθοδρόμησε

και εδίωξεν εις τα οπίσω τους εχθρούς, αφ' ού τους επροξένησεν

ικανήν ζημίαν.

Επιθυμών δε ο Καραϊσκάκης να εξώση τους εχθρούς από την

Δομπραίναν όσον το δυνατόν συντομώτερα, διά να μην καταφθάσωσι

νέαι βοήθειαι και τους ενδυναμώσωσι περισσότερον, διέταξε και

μετεκόμισαν έν κανόνιον από την εις τον λιμένα Δομπραίνης

ευρισκομένην Ελληνικήν γολέτταν (27), αλλ' η βλάβη την οποίαν

και δι' αυτού επροξενούσεν εις τους εχθρούς ήτον ασήμαντος,

διότι οι πύργοι, προς τους οποίους διευθύνετο, ήσαν δυνατής

κατασκευής και εχρειάζοντο πολλαί και αλλεπάλληλοι βολαί διά να

εξασθενήση ή να κατεδαφισθή μέρος αυτών. Ο Καραϊσκάκης μ' όλον

τούτο είχε δώσει διαταγήν να κανονοβολώσι καθ' ημέραν

μεταφέροντες το κανόνιον πλησίον εις το χωρίον, διά να έχωσιν

ενασχόλησιν τρόπον τινά και εμψύχωσιν οι στρατιώται και διότι η

είδησις, του ότι το Ελληνικόν στρατόπεδον είναι προμηθευμένον

και με κανόνια, ηδύνατο να ενθαρρύνη τους υπό τον εχθρόν

Έλληνας, επειδή εβεβαιόνοντο τρόπον τινά ότι οι περί τον

Καραϊσκάκην δεν ήλθον διά να λαφυραγωγήσωσι και να φύγωσιν.