Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μέρος 12


Αλλ' άμα εκοινοποιήθη το πράγμα εις τους στρατιώτας αυτού,
συνήχθησαν αμέσως περί αυτόν και μ' όλον ότι τον αγαπούσαν και
τον εσέβοντο εις τον ανώτατον βαθμόν, μ' όλον τούτο δεν έλειψαν
να του προξενήσωσιν ικανάς δυσκολίας· του επαρρησίασαν κατ'
αρχάς τον κίνδυνον, με σκοπόν διά να τον αποτρέψωσιν από τούτο
το επιχείρημα. Αλλ' επειδή αυτός επρόβαλεν, ότι είναι έτοιμος
να καταφρονήση πάντα κίνδυνον, διά να μην παραβή την υπόσχεσίν
του, εστράφησαν εις την αληθή αιτίαν, ότι χωρίς ικανά χρήματα
δεν πρέπει να επιχειρισθή τοσούτον επικίνδυνον έργον.

Το κεφάλαιον των χρημάτων το εστοχάσθη απ' αρχής ο Καραϊσκάκης,
αλλά μη βλέπων τινά πόρον εσχεδίασε να υποχρεώση, τους
στρατηγούς να καταθέσωσι μέρος και τα λοιπά να βιάση τους
πλουσιωτέρους εκ των πλησιεστέρων χωρίων διά να τα δώσωσι.
Πολλά σύντομα συνήχθησαν τα χρήματα και έγεινεν η ετοιμασία.
Αλλά διά να μην αποτύχη και ταύτην την φοράν το επιχείρημα της
εις το φρούριον εισόδου, εκρίθη αρμόδιον ώστε όλον το εν
Ελευσίνι στράτευμα και τα εν Μεγάροις τότε νεωστί ελθόντα από
Κόρινθον να υπάγωσι να τοποθετηθώσι πλησίον του εις Πατήσια
στρατοπέδου του Κιουταχή και την νύκτα, καθ' ην ήτον
συμφωνημένον να εισέλθη ο Κριζιώτης εις το φρούριον, να
επιπέσωσιν, ή τουλάχιστον να πλησιάσωσιν εις το εχθρικόν
στρατόπεδον, διά να μη δυνηθώσιν οι εχθροί να υπάγωσιν εις
βοήθειάν των εν τη πόλει, όταν ο Κριζιώτης ήθελε δοκιμάσει την
είσοδον.

Την νύκτα της ενδεκάτης του Οκτωβρίου ήτον προσδιωρισμένον να
δοκιμάση ο Κριζιώτης την είσοδον· έμελλε δε προηγουμένως να
υπάγη να ετοιμασθή εις Αμπελάκι, να παραλάβη εκείθεν και το
σώμα των Επτανησίων και διά των πλοίων να μεταβή εις τα παράλια
της Αττικής. Την ενδεκάτην λοιπόν περί το γεύμα ειδοποιήσας ο
Καραϊσκάκης και τους εις Μέγαρα ευρισκομένους, εκίνησε μ' όλον
το στράτευμα προς τας Αθήνας διά του Μενιδίου· ήσαν δε όλοι
ομού υπέρ τας τρεις χιλιάδας.

Άμα είδον οι εν Μενιδίω Τούρκοι τους Έλληνας, ειδοποίησαν όλους
τους κατοίκους, όντας εξαπλωμένους και εργαζομένους εις την
προκειμένην πεδιάδα, να συνέλθωσιν εις το χωρίον διά να
προφυλαχθώσιν· η από ιππείς όμως συγκειμένη εμπροσθοφυλακή των
Ελλήνων προλαβούσα αιχμαλώτισεν ένα Οθωμανόν και δύο εκ των
κατοίκων· ακροβολίσθη δε ολίγον και με τους εχθρούς έμπροσθεν
του χωρίου. Διαβάντες εκείθεν οι Έλληνες έφθασαν περί την δύσιν
του ηλίου εις Ζευγολατείον, χωρίον μικρόν έρημον, μίαν ώραν
σχεδόν απέχον του εχθρικού στρατοπέδου. Άμα ενύκτωσεν οπωσούν
και συνήλθον όλοι οι στρατιώται, διώρισεν ο Καραϊσκάκης ν'
ανάψωσι φωτίας όσας πλειοτέρας δυνηθώσι, διά να φανερώσωσι τον
ερχομόν των εις του εχθρούς και να τους παρουσιάσωσι την
δύναμίν των μεγαλειτέραν απ' ό, τι πραγματικώς ήτον. Οι εχθροί
όμως είχον ήδη πληροφορηθή περί τούτων από δύω ιππείς
προαποσταλέντας επίτηδες από τους εις Μενίδι ευρισκομένους
Τούρκους.

Την πέμπτην ώραν της νυκτός ήτον συμφωνημένον να πλησιάση ο
Κριεζώτης εις το φρούριον, και την ώραν ταύτην έπρεπε και τα
έξω στρατεύματα να προσβάλωσιν εις το στρατόπεδον του Κιουταχή.
Ο Καραϊσκάκης λοιπόν συγκαλέσας όλους τους αξιωματικούς του
στρατεύματος επρόβαλε να γένη έφοδος γενική εις το εχθρικόν
στρατόπεδον. Αλλ' επειδή πολλοί εναντιώθησαν, λέγοντες ότι δεν
ήτον φρονήσεως έργον να επιπέσωσιν εις ωχυρωμένον στρατόπεδον,
αντεπρόβαλε να εκλεχθώσιν οι ανδρειότεροι και τολμηρότεροι, διά
να πλησιάσωσι καν εις το στρατόπεδον του εχθρού, να
τουφεκίσωσιν από πλησίον και να κάμωσι κάποιον αντιπερισπασμόν,
οι δε λοιποί να σταθώσιν οπίσω διά να υποστηρίξωσι τους
πρώτους, αν συμβή να κινδυνεύσωσιν. Επειδή όμως ουδέ τούτο το
σχέδιον δεν έγεινεν απ' όλους δεκτόν, και από φιλονεικίαν εις
φιλονεικίαν μεταβαίνοντες δεν κατώρθωνον τίποτε, ο Καραϊσκάκης
υποπτεύσας ότι εγίνετο οργανισμός διά να ματαιωθή ολοτελώς
τούτο το κίνημα και ων ανήσυχος διά τον κίνδυνον των περί
Κριζιώτην και επομένως του φρουρίου, είπε προς τους παρεστώτας
αποφασιστικά· «Η ώρα ήλθε και όποιος αγαπά την πατρίδα ας έλθη
κατόπι διά να σώσωμεν το φρούριον». Εκίνησε δε αμέσως πρώτος
προς το εχθρικόν στρατόπεδον, και το παράδειγμά του ενέπνευσε
θάρρος εις όλους, ώστε εκίνησαν προθύμως κατόπι του και ήθελον
ίσως πλησιάσει όλοι εις το εχθρικόν στρατόπεδον, εάν είς από
τους σημαντικούς Σουλιώτας αρχηγούς δεν ήθελεν οπισθοδρομήσει,
λέγων· «Δεν πηγαίνω να θυσιάσω όσους στρατιώτας διέσωσα από το
Μεσολόγγι». Το παράδειγμα τούτου έγεινεν αιτία να μην
ακολουθήσωσι και οι λοιποί, άλλοι μην εννοούντες το πράγμα, οι
περισσότεροι όμως χωρίς να ηξεύρωσι τίποτε, αλλ' υποθέτοντες
ότι έγεινε κατά διαταγήν του αρχηγού.

Ο Καραϊσκάκης επροχωρούσε προς τους εχθρούς, χωρίς να ηξεύρη
ότι δεν ακολουθούν οι λοιποί. Τελευταίον όταν επλησίαζον αρκετά
εις το εχθρικόν στρατόπεδον, ώστε διέκρινον τους περί τας
φωτίας στρατιώτας, του αναγγέλλουν οι περί αυτόν ότι οι λοιποί
δεν έρχονται και ότι είναι κίνδυνος μόνοι των, ενώ είναι τόσον
ολίγοι, να παρουσιασθώσι πλησίον εις τον εχθρόν· αυτός μ' όλον
τούτο επέμενεν εις το να προχωρή και μόλις επείσθη από τας
παρακινήσεις των φίλων του να σταθή ολίγον μακράν από τας
προφυλακάς του εχθρού, επί λόγω του να συσσωματωθώσιν όλοι ομού
πριν εννοηθώσιν από τους εχθρούς. Σταθείς δε ολίγον και ιδών
ότι δεν ακολουθούσαν άλλοι, έβαλεν εις γραμμήν τους
συνακολουθήσαντας, όντας έως εκατόν πεντήκοντα, και διέταξε να
πυροβολήσωσι προς το εχθρικόν στρατόπεδον. Ο σκοπός του
τουφεκισμού δεν ήτον πλέον διά βλάβην του εχθρού, αλλά διά να
τους ειδοποιήση μόνον περί της πλησιάσεως και να μην τον αφήση
να κινηθή προς το μέρος, όθεν έμελλε να εισέλθη ο Κριζιώτης εις
το φρούριον (εάν ήθελε γένει γνωστόν το επιχείρημα). Συγχρόνως
με τους προχωρήσαντας επυροβόλησαν και οι μείναντες εις το
Ζευγολατείον ταχθέντες εις γραμμάς, και αφ' ού ετριπλασίασαν
αμφότερα τα μέρη τον πυροβολισμόν των, οι προχωρήσαντες
επέστρεψαν όπου και οι λοιποί, και ενωθέντες όλοι ομού
επανήλθον την αυτήν νύκτα εις το στρατόπεδον.

Ήτον σύνθημα της εις το φρούριον εισόδου του Κριζιώτου το να
ριφθώσιν εννέα κανόνια. Ο Καραϊσκάκης βλέπων ότι επροχώρει η
νύκτα, ήτον εις μεγάλην αγωνίαν περί του επιχειρήματος· διότι
δεν ηκούετο σύνθημα· αλλά τελευταίον περί την δεκάτην ώραν της
νυκτός ηκούσθη ο κρότος των κανονίων της Ακροπόλεως, και ο
Καραϊσκάκης, όλος χαρά, δεν είχε πλέον όρεξιν ύπνου, αν και
αγρύπνησε και εκακοπάθησεν ικανώς όλην εκείνην την νύκτα. Το
αίτιον του να μη προφθάση ο Κριζιώτης εις το φρούριον κατά την
διωρισμένην ώραν υπήρξεν η εναντιότης των ανέμων· κανέν άλλο
εναντίον συνάντημα δεν συνέβη εις αυτόν. Αποβάς περί το
μεσονύκτιον εις το μεταξύ του Πειραιώς και Μουνυχίας παράλιον
και αναπαυθείς ολίγον, εκίνησε προς το φρούριον ενθαρρύνων και
παρακινών τους στρατιώτας· διαβάς δε εν τω μέσω των εχθρών,
πριν τους δώση καιρόν να τον εννοήσωσι και να τον κτυπήσωσιν,
εισήλθεν ασφαλώς εις το φρούριον (23).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου